Als lo­go­pe­dist in Su­ri­na­me: "Ik heb veel over me­zelf ge­le­erd"

Onze logopediste Caitlin Peeters kreeg tijdens haar studie de kans om stage te lopen in het mooie zonnige Suriname. Ik ben heel blij dat ik deze stap heb genomen en voor 11 weken naar de andere kant van de wereld ben gevlogen.

"Als derdejaars student kwam ik terecht in een hele andere cultuur. Ook de manier van werken is in Suriname totaal anders dan in Nederland. Ik werd dus als het ware in het diepe gegooid waardoor ik veel over mezelf heb geleerd en over het soort therapeut dat ik wil zijn."

Kinderen met een beperking
"Ik heb stage gelopen op verschillende plekken in Suriname. Allereerst bij Stichting Mythylschool, een basisschool voor kinderen met een lichamelijke beperking. Ik heb de kinderen behandel want zij kregen alleen logopedie als er een stagiair aanwezig was. Door de vrijheid die ik kreeg, deed ik enorm veel ervaring op."

"De meeste kinderen van de Mythylschool wonen in het Tyltylhuis, een internaat voor kinderen met een beperking. Ik werd hier met open armen ontvangen, kreeg vrijheid in de keuze welke kinderen ik graag wilde behandelen waardoor ik veel leerde. Ik lunchte samen met de kinderen zodat ik ze buiten de behandeling ook beter leerde kennen, daarna begon de therapie. In eerste instantie was dit één op één therapie, later werd dit groepstherapie. Deze laatste zorgde ervoor dat kinderen elkaar stimuleerden en van elkaar leerden. Soms werd er bewust gekozen om de logopediebehandeling thuis te geven omdat kinderen zich daar beter op hun gemak voelden. Na het behandelen was er nog tijd voor een potje voetbal of andere spelletjes samen met de kinderen."

In klederdracht naar stage
"Ook bij het NKC instituut heb ik stage gelopen. Dit is een basisschool voor adaptief gericht onderwijs en er is een peutergroep aanwezig. Het was een schooltje aan huis, waar ik als stagiaire geen eigen ruimte had. Elke dag liep anders dan gepland en het was voor iedereen echt even zoeken om ik één van de eerste stagiaires was. Om daar goed mee om te gaan was het erg belangrijk om mij gemakkelijk aan te passen binnen een situatie en mij flexibel op te stellen. Zo heb ik ook een ochtend les gegeven omdat een lerares ziek was, hielp ik de peuters tijdens eetmomenten, mocht ik als begeleider mee met uitstapjes naar bijvoorbeeld de brandweer en ben ik op speciale feestdagen in klederdracht naar stage gegaan."

Suriname VS Nederland
Het onderwijssysteem is in Suriname hetzelfde als in Nederland, alleen de lestijden verschillen. Wat mij wel is opgevallen is dat de hoeveelheid test- en behandelmateriaal, dat ik tot mij beschikking had, veel minder is dan in Nederland. Hier hebben we kasten vol spellen en een harde schijf met (bijna) alle testen die er zijn. In Suriname was alleen op de Mythylschool een kleine hoeveelheid spel- en behandelmateriaal aanwezig. Materialen die ik op andere locaties heb gebruikt maakte ik veelal zelf of kreeg ik van medestudenten die meer behandelmethodes tot hun beschikking hadden. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik nu heel creatief om kan gaan met materiaal en overal wel een oefening van kan maken.

Daarnaast is in Nederland ruimte om een kind uitgebreid te testen. Waar ik stage heb gelopen was dit lastig omdat we veel minder tijd hadden. Daarnaast heb ik weinig tot geen contact gehad met de ouders van de kinderen, wat in Nederland vaak wel zo is. Alle communicatie verliep via de leerkrachten. Mede hierdoor kon niet gestart worden met een volledige anamnese die wel ontzettend belangrijk is voor de start en het verloop van de logopedische behandeling. Ook kon ik niet alle kinderen testen vanwege onvoldoende testmateriaal of er was een kleine taal- en cultuurbarrière. Zo wisten de kinderen bijvoorbeeld niet wat een sjaal of muts is! die heb je natuurlijk niet nodig in een land waar de temperatuur altijd boven de 20 graden Celsius is ;).

Kinderen blijven kinderen
De kinderen en begeleiders, ook wel tantes genoemd, waren heel dankbaar voor de logopediebehandelingen en tips die we hebben kunnen geven. En wat ik zeker heb geleerd: kinderen blijven kinderen, wat de herkomst ook is.